مدح و شهادت امیر المؤمنین حضرت علی علیه‌السلام
ای که توحید از وجودت یافته تمثال‌ها در نبـوت احـمدی و، در امـامت آل‌ها نور تو دیدند، چون خورشید، حتی کورها مدح تو خواندند، چون آیات، حتی لال‌ها در فصاحت پیش تو صف بسته قدهای الف در بلاغت نزد تو خـم گـشته قد دال‌ها کن تلاوت (ما لها) را تا زمین بشناسدت معنی (انسان) تویی در سورۀ (زلزال)ها جامۀ جنگ تو بی‌پشت است و در وقت نبرد هیچ کس چون تو نکرد از مرگ استقبال‌ها سنگ بستن بر شکم سهم تو گشته از جهان داغ شد دست عقیل از سهم بیت المال‌ها جامه‌های پر بها تر را به قـنبر داده‌ای تا وجود اطهرت، عریان شد از آمال‌ها در نمازت تیر از پای تو بیرون می‌کشند در نمـازت تیغ بر فـرقت زند دجال‌ها تو به سجده رفتی و شمشیر پشتت سجده رفت رب کعبه رستگارت دید در آن حال‌ها گفتی از غیرت اگر مردی بمیرد عیب نیست وقتی از پای زنی غارت شود خلخال‌ها غیرت اللهی و حق داند که بر تو چه گذشت از غلاف تیـغ و از رنگ کـبود بال‌ها ای که بخشیدی به سائل خاتم خود را ببین کربلا تکرار شد این قصه در گودال‌ها |